بیماری بهجت چیست ؟
بیماری بهجت که گاهی سندرم بهجت نیز نامیده می شود یک اختلال نادر است که در جریان آن التهاب عروق خونی در سر تا سر بدن ایجاد می شود . این بیماری منجر به علایم و نشانه های زیادی می شود که در ابتدای بیماری ممکن است پزشک و بیمار متوجه ارتباط این علایم نشوند و بیماری بدون تشخیص باقی بماند. این علایم به طور خلاصه عبارتند از: زخم های عود کننده دهان ، التهاب چشم ، ضایعات و دانه های پوستی و زخم های تناسلی.
درمان این بیماری شامل داروهایی است که این التهاب را کاهش می دهد و مانع از عوارض خیلی جدی این بیماری از جمله کوری می شود.
علایم بیماری بهجت
علایم بیماری بهجت از فردی به فرد دیگر متفاوت است. این علایم ممکن است خود به خود برطرف شوند ولی باز مجددا عود کنند. گاهی اوقات با گذشت زمان ممکن است شدت علایم کاهش یابد. بسته به اینکه کدام قسمت از بدن گرفتار شده باشد علایم و نشانه های سندرم بهجت متفاوت است. نواحی که عمدتا توسط این بیماری درگیر می شوند عبارتند از :
دهان : زخم های دردناک دهان که شبیه زخم های آفتی هستند شایع ترین علامت بیماری بهجت می باشند. این زخم ها به صورت ضایعات گردی درمخاط دهان دیده می شوند که خیلی سریع تبدیل به زخم های دردناک می شوند و در سطح آن ها ممکن است غشای زرد رنگ ( یا زرد مایل به سفید) دیده شود. زخم ها معمولا ظرف یک الی سه هفته بهبود می یابند، ولی مجددا عود می کنند.
پوست :ضایعات پوستی متنوع هستند . بعضی از بیماران ممکن است ضایعاتی شبیه جوش های صورت (آکنه) در بدن خود داشته باشند. بعضی دیگر از بیماران ممکن است دارای ضایعات قرمز و برجسته و یا دانه های حساس به لمس به خصوص در قسمت ساق پا شوند.
ناحیه تناسلی : بیماران مبتلا به سندرم بهجت ممکن است دچار زخم ناحیه تناسلی شوند. این زخم ها عمدتا بر روی آلت تناسلی و یا بر روی ناحیه فرج (Vulva) در خانم ها دیده می شوند. این زخم ها معمولا دردناک هستند و پس از بهبود ممکن است بافت جوشگاهی (اسکار) از خود به جای بگذارند.
چشم : بیماری بهجت ممکن است باعث التهاب چشم و عارضه ای به نام Uveitis شوند. این عارضه موجب قرمزی ، درد و تاری دید در یک یا هر دو چشم می شود. در بیماران مبتلا به بیماری بهجت این مشکلات چشمی مکررا ایجاد می شوند و خود به خود بهبود می یابند.
مفاصل : درد و تورم مفاصل که اغلب زانو ها را درگیر می کند در این بیماری دیده می شود. زانو و مفاصل دست و انگشتان است ممکن است به طور شایع مبتلا شوند. علایم و نشانه های این بیماری یک تا سه هفته باقی می مانند و خود به خود برطرف می شوند، اگرچه ممکن است علایم مجددا عود نمایند.
سیستم عروقی : التهاب در عروق خونی ( شریان ها یا ورید ها ) ممکن است در بیماری بهجت رخ دهد که منجر به قرمزی ، درد و تورم در ساق دست یا پا ( در صورت ایجاد لخته خون ) می شود. التهاب در عروق خونی بزرگ عوارض خیلی جدی مانند باریک شدن یا بسته شدن عروق خونی را به همراه دارد.
سیستم گوارشی: بیماری بهجت ممکن است طیفی از علایم و نشانه ها ایجاد کند که بر روی دستکاه گوارش اثر می گذارند. این علایم عبارتند از : درد شکم ، اسهال و یا خونریزی.
مغز : بیماری بهجت ممکن است باعث آماس مغزو سیستم عصبی شود و در نتیجه بیمار دچار سردرد ، تب ، از دست دادن موقعیت مکانی و زمانی ، از دست دادن تعادل و یا سکته مغزی شود.
علل ایجاد بیماری بهجت
علت دقیق ایجاد این بیماری مشخص نیست ولی این عارضه یک بیماری خود ایمنی است که موجب می شود سیستم ایمنی به صورت اشتباهی سلول های سالم بدن خود فرد را مورد هدف قرار دهد و احتمالا عوامل ارثی و محیطی در ایجاد این بیماری نقش دارند.
عوامل مستعد کننده بیماری
عواملی که باعث افزایش خطر ابتلا به این بیماری می شوند عبارتند از:
سن : بیماری بهجت معمولا مردان و زنان را در دهه دوم و سوم زندگی مورد هدف قرار می دهد، اگرچه خردسالان یا افراد مسن نیز ممکن است دچار این بیماری شوند.
محل زندگی : کسانی که در خاورمیانه و خاور دور( کشورهایی مانند ترکیه ، ایران ، ژاپن و چین) زندگی می کنند ریسک بیش تری برای ابتلا به این بیماری دارند.
جنسیت : این بیماری در زن و مرد رخ می دهد ولی در مردان معمولا شدت آن بیش تر است.
توارث : داشتن ژن های به خصوصی ریسک ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.
عوارض بیماری
عوارض بیماری بستگی به علایم و نشانه های بیماری دارد. به عنوان مثال اگر فردی دچار ضایعات چشمی شود و درمان به موقع انجام نشود، این ضایعات ممکن است منجر به کاهش بینایی یا کوری فرد شوند. افرادی که دارای ضایعات چشمی این بیماری هستند باید به صورت مرتب به چشم پزشک مراجعه نمایند و از بروز این عوارض جلوگیری کنند .
